List pasterski biskupa gliwickiego w
związku z ogłoszonym
przez Ojca Świętego Franciszka Jubileuszowym
Rokiem Miłosierdzia
Drodzy Współbracia w kapłańskiej posłudze,
Kochani Diecezjanie!
Od impulsu, zadzierzgniętego przez posługę
Świętego Papieża Jana Pawła II, wypływającego ze skarbca duszy św. Siostry
Faustyny Kowalskiej - przez Kościół Święty przechodzi łaska i światło
Miłosierdzia Bożego. Przez minione czasy konsekwentnie stawialiśmy fundamenty
wiary i budowaliśmy Królestwo Chrystusowe na ziemi, obecnie otwieramy się na
wskazania Ojca Świętego Franciszka, ogłaszającego Nadzwyczajny Jubileusz
Miłosierdzia. Wszyscy jesteśmy świadomi potrzeby miłosiernego spotkania z
naszym Panem i Stwórcą, bowiem sami z siebie nie potrafimy trwać na drogach,
wyznaczanych nam od momentu zawierania przymierza z Nim w momencie Chrztu
Świętego.
Nauka o miłosierdziu Boga jest centralnym
zadaniem Kościoła, wypełniającego zadanie budowania cywilizacji miłości, pokoju
i łaski, wysłużonej nam na krzyżu Jezusa Chrystusa. Nie może ona zaistnieć bez
wypracowania w swoim wnętrzu postawy współczucia, współcierpienia i prawdziwej
miłości. Bardzo dokładnie
w postawie miłosiernej do głosu dochodzi tęsknota za wspólnotą, bowiem
samotność jest często ciężarem nie do uniesienia. Najczęściej pogrążamy się w
tym mroku osamotnienia z powodu naszej niedojrzałości, wręcz niechęci do
poszukiwania
w sumieniu tego, co pozwoli wzajemnie dojrzewać do umiejętnego ubogacania się
darami Bożymi. I nie dotyczy ta postawa tylko rzeczy materialnych czy wręcz
organizacyjnych, lecz dużo bardziej domaga się rozważania każdego naszego czynu
na płaszczyźnie zgody prowadzącej umiejętnie do dzielenia się z bliźnim,
zwłaszcza w sytuacjach trudnych, nieszczęśliwych, gdy drogi życia naszych Sióstr
i Braci stanęły po przeciwnej stronie, na jakiej postawił nas Dobry Bóg. Z
takiej postawy biorą się potem odejścia od Boga, narastają gniewy i spory,
rujnowane jest życie
i spokojne warunki wzajemnego wzrastania. Ogłoszony przez Ojca świętego
Franciszka Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia powinien nam otworzyć oczy dla
zrozumienia, że z tego powodu w dziejach naszej wspólnoty kościelnej nie zawsze
wierzący w Chrystusa potrafili zrozumieć sens i wielkość zobowiązania w myśl
pouczenia św. Pawła, skierowanego do mieszkańców starożytnej Galacji w Azji
Mniejszej: „Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełniajcie prawo
Chrystusowe" (Ga 6,2). Mając świadomość wielu braków na tej drodze, przyjmujemy
postanowienie Ojca Świętego z wielką wdzięcznością, że zaprasza nas do
uczynienia odważnego gestu, kierującego nas nie tylko do pojednania się między
nami, ale jeszcze do uszlachetnienia relacji międzyludzkich, zwracających
każdego z nas do spieszenia z pomocą człowiekowi potrzebującemu i cierpiącemu.
Taka postawa nie może pozostawać tylko na płaszczyźnie zwykłego uczucia
litości, ale nastawiać nas do czynnego zaangażowania, by usuwać w naszym życia
wszystko, co powoduje smutek i bezradność u drugiego człowieka. Takim jest nasz
Ojciec w niebie i On tego samego chce od nas, o czym nas przekonuje pouczenie
naszego Zbawiciela na przykładzie przyjęcia syna marnotrawnego.
Do
podjęcia takiej postawy zachęca nas swoją decyzją Ojciec Święty. Wyraźnie to
sformułował w swym liście z 1 września br., ogłaszającym
ten Jubileusz: „(...) Pragnę bowiem, aby Jubileusz był żywym doświadczeniem
bliskości Ojca, niejako dotknięciem ręką Jego czułości, aby wiara każdego
wierzącego umocniła się, a tym samym jego świadectwo stawało się coraz bardziej
skuteczne (...)". Ponieważ wymiar tego zaproszenia jest znaczący dla naszych
relacji z Bogiem, musimy doświadczyć miłosierdzia naszego Ojca poprzez
uzyskanie oczyszczenia z przewin i braków naszej doskonałości w praktyce
odpustów. Tę myśl Ojciec Święty tak rozwija:
„(...) Pragnę, by jubileuszowy odpust był dla każdego autentycznym
doświadczeniem miłosierdzia Bożego, które wychodzi wszystkim naprzeciw w
obliczem Ojca, który przyjmuje i przebacza, całkowicie zapominając popełniony
grzech(...)". Do głosu dochodzi więc otwarte źródło miłosierdzia w stolicy
chrześcijaństwa, czyli w czterech bazylikach papieskich w Rzymie, ale także w
każdej katedrze i w kościołach wyznaczonych przez biskupa diecezjalnego.
Normalnym sposobem dotknięcia łaski Boga miłosiernego będzie podjęcie trudu
pielgrzymowania do tych świętych miejsc, oczywiście według indywidualnych
możliwości, zawsze też połączony z Sakramentem Pojednania, uczestnictwem we
Mszy św. oraz refleksją nad miłosierdziem. Przy tych okazjach Ojciec Święty
prosi o ponowienie wyznania wiary i modlitwę w Jego intencjach „(...) które
noszę w sercu dla dobra Kościoła i całego świata(...)" - jak to sam
zadecydował. Refleksja nad miłosierdziem obejmować powinna nasze najcięższe
grzechy, poprzez które daliśmy nie tylko zły przykład, ale zniszczyliśmy dobro
w sercach własnych i innych ludzi. Przed oczyma Ojca Świętego i każdego
wierzącego w Chrystusa staje - oprócz wielu nieuczciwości - szczególnie
boleśnie odczuwany dramat aborcji i wszelkich form wykroczeń przeciw życiu.
Przy podjęciu wysiłku nawrócenia można oczekiwać Bożego przebaczenia. Jakże
odważnie Ojciec Święty traktuje tę decyzję"(...) Przebaczenia Bożego nie można
odmówić nikomu, kto żałuje, zwłaszcza jeśli ze szczerym sercem przystępuje do
Sakramentu Spowiedzi, by pojednać się z Ojcem. Również z tego powodu
postanowiłem, mimo wszelkich przeciwnych rozporządzeń, upoważnić wszystkich
kapłanów w Roku Jubileuszowym do rozgrzeszenia z grzechu aborcji osób, które
jej dokonały, żałują tego z całego serca i proszą o przebaczenie(...)". Otwiera
się więc nadzwyczajna łaska miłosiernego Boga, zwłaszcza w tej dziedzinie
naprawić wyrządzone krzywdy i powrócić na właściwą drogę.
Rok
Miłosierdzia rozpocznie się 8 grudnia br., w uroczystość Niepokalanego Poczęcia
NMP, kiedy papież Franciszek otworzy Drzwi Święte - Bramę Miłosierdzia w
Bazylice św. Piotra na Watykanie i potrwa do 20 listopada 2016 roku, do
uroczystości Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata.
W
III niedzielę Adwentu, 13 grudnia br., w każdej diecezji, zarówno w kościołach
katedralnych, jak i w innych kościołach o szczególnym znaczeniu, zostanie
otworzona na cały rok taka sama Brama Miłosierdzia. W tym właśnie dniu
uroczyście otworzę Rok Święty w naszej diecezji i uczynię to w kościele pw.
Miłosierdzia Bożego w Gliwicach w czasie Mszy św. o godz. 12.00, na którą już
dzisiaj pragnę wszystkich serdecznie zaprosić.
Jako
kościoły jubileuszowe wyznaczam: kościół katedralny pw. św. Ap. Piotra
i Pawła w Gliwicach, sanktuarium MB Pokornej w Rudach, sanktuarium MB
Nieustającej Pomocy w Gliwicach, kościół pw. św. Anny w Zabrzu, kościół
pw. Wniebowzięcia NMP w Bytomiu, kościół pw. św. Stanisława Kostki w Lublińcu
oraz kościół pw. Przemienienia Pańskiego w Tarnowskich Górach-Bobrownikach.
Wszystkim Drogim Siostrom i Braciom,
tworzącym żywą wspólnotę Kościoła Chrystusowego w naszej Diecezji życzę odwagi
w podjęciu zaproszenia do przeżycia czasu zmiłowania nad nami wszystkimi, byśmy
razem odzyskali spokój duszy i zapał do uświęcenia świata. Na radosny trud
korzystania z dobrodziejstwa Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia Drogim
Diecezjanom w serca błogosławię.
Gliwice, 15 listopada 2015 r.
+ Jan Kopiec
biskup gliwicki