Odezwa biskupa gliwickiego na 30. rocznicę ustanowienia diecezji gliwickiej
Umiłowani Współbracia, Drodzy Diecezjanie!
W postawie głębokiej wdzięczności sięgamy do radosnego dnia 25 marca 1992 r., w którym - w uroczystość Zwiastowania Maryi radosnej wieści, że będzie Matką Syna Bożego - u grobu św. Wojciecha w Gnieźnie ówczesny nuncjusz apostolski w Polsce abp Józef Kowalczyk ogłosił wiadomość o nowym kształcie struktury administracyjnej Kościoła w naszej Ojczyźnie. Tym samym tysiącletnia już obecność Jezusa Chrystusa w Jego Kościele na naszej ziemi ukazywała swoją siłę i bliskie trwanie przy narodzie i wszystkich mieszkańcach w państwie. Wśród utworzonych nowych okręgów diecezjalnych znajdowała się diecezja gliwicka, ukształtowana z części archidiecezji katowickiej oraz diecezji opolskiej. Pamiętamy o tym dosłownym zwiastowaniu nowej formy odpowiedzialności za naszą wiarę, realizowaną we wspólnocie Kościoła. To był ważny impuls i przynaglenie, by w zbliżającym się momencie przełomu II i III tysiąclecia wiary, odważnie decydować o wzmocnieniu wewnętrznej więzi z łaską Wszechmogącego Boga dla dawania świadectwa o niewygasłej chęci zachowania przymierza z naszym Zbawicielem przez przykład życia Jego Matki.
Od tamtego podniosłego momentu dziejowego mija 30 lat. W tych trzech dziesięcioleciach zmieniła się w znacznym stopniu sytuacja Kościoła w naszym kraju, wyrosły nowe pokolenia, co najwyraźniej widoczne jest wśród najmłodszych pokoleń. Nasz gliwicki Kościół partykularny niezmiennie pragnie szczerze uczestniczyć w budowaniu wspólnoty, dla której żywe relacje z naszym Zbawicielem stanowią fundament naszej aktywności w budowaniu społeczeństwa, dającego rzetelny przykład pomnażania w każdym z nas nadprzyrodzonych darów. Rozumiemy wymowę tego szczególnego obdarowania, jakie wraz ze chrztem świętym przyjęliśmy i przyrzekaliśmy poprzez naszych rodziców i chrzestnych, że będziemy je pomnażać i zachowywać Boży porządek w naszym codziennym postępowaniu. Od 30 lat nieustannie zadajemy sobie pytanie: czy naprawdę możemy naszemu Panu szczerze powiedzieć, że dochowujemy przymierza z Nim, że nie marnujemy żadnego Bożego Słowa, jakie do nas dochodzi poprzez autentyczny udział w liturgii świętej, w rozważaniu Słowa Bożego, nade wszystko w utrzymywaniu bardzo szczerej relacji z dobrym Bogiem w Eucharystii, co wzmacniamy w przystępowaniu do wszystkich sakramentów świętych. Z dumą pragniemy też podkreślić wspieranie przez naszą wspólnotę diecezjalną wszelkich potrzeb Kościoła nie tylko własnych, ale też nastawionych na wspomaganie innych wspólnot, wskazywanych przez działalność naszych misjonarzy, na włączanie się w akcje charytatywne, zwłaszcza te, wskazywane przez cały Kościół w Polsce, gdy klęski żywiołowe, a szczególnie wojny i niepokoje domagają się naszej solidarności i współprzeżywania przez nas nieszczęść, dotykających naszych Sióstr i Braci. Rozumiemy, że potrafimy się zdobyć na taką otwartość głównie dzięki pomocy samego Boga, który daje dobre natchnienia i zapewnia swoją bliskość dla sprostania wszystkim jawiącym się potrzebom.
Piękna, już 30. rocznica powołania do życia diecezji gliwickiej, wyzwala w nas wiele radości i kieruje nasze serca do wyśpiewania Bogu uzasadnionej wdzięczności. Pragnę Was wszystkich zaprosić - w miarę możliwości - do włączenia się w modlitwę naszego Kościoła diecezjalnego dokładnie w rocznicę zwiastowania tej wspaniałej nowiny Ojca Świętego Jana Pawła II, tj. w piątek, 25 marca, o godz. 18.00 do katedry gliwickiej. Zachęcam do podjęcia tego podziękowania, nawet, jeżeli osobisty udział nie będzie możliwy. Liczy się bezsprzecznie otwartość serc, łączących się we wdzięcznej modlitwie, by to dzieło nie zmarnowało się, lecz w otwierającym się dalszym czasie przynosiło wielokrotny plon.
Z błogosławieństwem dla wszystkich Kochanych Diecezjan pozostaję.
Gliwice, w uroczystość św. Józefa, Opiekuna Kościoła 19 marca 2022 r.
Wasz biskup †Jan Kopiec